EN
Standardy zasilaczy ustalone przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC) i Europejską Normę (EN) posiadają istotne różnice pod względem zakresu, zastosowania regionalnego oraz egzekwowania przepisów. Oto ’przegląd:
1. Zakres i Pochodzenie
IEC (Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna)
- Globalny standard dla technologii elektrycznych, w tym zasilacze .
- Skupia się na bezpieczeństwie, sprawności i interoperacyjności (np. IEC 62368-1 bezpieczeństwo, IEC 62680 dostawa energii przez USB).
- Stanowi podstawę dla norm krajowych/regionalnych.
EN (Norma Europejska)
- Normy regionalne przyjęte przez CENELEC (Europejski Komitet Elektrotechniczny) Standaryzacja).
- Często odzwierciedla normy IEC, ale dodaje wymagania specyficzne dla UE (np. EN 62368-1 = IEC 62368-1 + zmiany UE).
- Zapewnia zgodność z dyrektywami UE (np. Dyrektywa niskonapięciowa (LVD), Dyrektywa dotyczące zakłóceń elektromagnetycznych (EMC)).
2. Regionalne a Zasięg globalny
IEC: G ogólne normy z naciskiem na standaryzację międzynarodową. G projektowane w celu zapewnienia spójnego działania urządzeń elektronicznych na całym świecie, ułatwiając handel międzynarodowy. Na przykład norma IEC 62368 to międzynarodowa norma bezpieczeństwa dla produktów elektronicznych i elektrycznych, stosowana do zasilaczy w różnych krajach.
PL: Opracowywane przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), koncentrują się głównie na krajach europejskich. Są one zharmonizowane z przepisami i dyrektywami Unii Europejskiej. Jeśli zasilacz ma być sprzedawany w Europejskim Obszarze Gospodarczym, musi on spełniać odpowiednie normy EN.
3. Kluczowe różnice w wymaganiach
IEC: Stworzone dzięki konsensusowi międzynarodowych ekspertów, są dobrowolnie przyjmowane przez producentów. W większości krajów nie ma obowiązku prawnego przestrzegania norm IEC. Niemniej wiele krajów opiera swoje własne standardy prawne na normach IEC, dlatego ich przestrzeganie ułatwia dostęp do rynków globalnych.
PL: Ustalone ustawodawstwem Unii Europejskiej, po ratyfikowaniu normy EN stają się normami krajowymi we wszystkich krajach członkowskich UE. Zgodność jest kluczowa dla dostępu do rynku wewnętrznego UE. W krajach UE odpowiednia norma EN nadrzędna jest wobec konfliktujących norm, w tym norm IEC. Większość norm EN wywodzi się z norm IEC, więc często są one technicznie zbliżone.
Proporcje |
Normy IEC |
Normy EN |
Moc prawna |
Dobrowolne (chyba że przyjęte) |
Obowiązkowe w UE |
Napięcie/Częstotliwość |
Szeroki zakres (100-240V,50/60Hz) |
Specyficzne dla UE (230V,50Hz) |
Typy wtyków |
Obejmuje globalne formaty (np. IEC60320) |
Tylko Wtyk UE (np. EN50075 dla wtyku euro) |
Badania kompatybilności elektromagnetycznej (EMC) |
Ogólne wytyczne (IEC 61000) |
Bardziej rygorystyczne limity EMC UE (EN 55032, EN 61000) |
Oznakowanie bezpieczeństwa |
Uznawany schemat CB (IECEE) |
Wymaga Oznaczenie CE (deklaracja zgodności lub jednostka notyfikowana) |
4. Zgodność i certyfikacja
Zgodność z normą IEC : Często weryfikowane poprzez Schemat CB (wzajemne uznawanie w ponad 50 krajach).
Zgodność z EN : Wymaga oznaczenia CE, obejmującego:
- Testowanie zgodnie ze zharmonizowanymi normami EN.
- Dokumentację techniczną zgodnie z dyrektywami UE.
- Oświadczenie UE o zgodności (DoC).
5. Aktualizacje i harmonizacja
- Normy EN często są zgodne z IEC, jednak mogą być opóźnione o 1–2 lata (np. IEC 62368-1:2018→EN 62368-1:2020).
- Niektóre normy EN zawierają "odstępstwa krajowe" (np. Wielka Brytania nadal odnosi się do BS EN po Brexicie).
Podsumowanie
- W przypadku projektowania dla rynków globalnych należy stosować normy IEC (stanowią podstawę dla USA, Japonii itp.).
- W przypadku sprzedaży w Europie należy stosować się do norm EN (wymagane prawnie dla zgodności CE).
- Wiele producentów przeprowadza testy zgodnie z normami IEC i EN, aby zapewnić dostęp do rynków globalnych.
